همیشه اونایی که دمِ‌دست و بهت نزدیک‌اند دوستای واقعی نیستند! آدما رو در زمان و مکان‌های مختلف باید ببینی تا با چهره‌ی واقعی‌شون آشنا بشی و این فقط به گذشت زمان نیاز داره. اطرافیان هر قدر برات بی اهمیت باشند در یک اجتماع انسانی باید حریم متقابل بین خودت و اونها رو طوری تعریف کنی که به جایگاه اجتماعی‌ات به عنوان یک انسان آسیب نرسه! یعنی چه؟ به این معنی که نمیشه بِگی من هر چه می‌کنم به هیچ کس ربطی نداره! برای روابط انسانی نقطه‌ی صفر تعریف کردن یعنی به استقبال شکست، زوال و مرگ تدریجی رفتن. مثال روشن بزنم؟ نمیشه من بگم من معتادم و دائم‌الخمر اما به هیچ کس ریطی نداره! دوستانت رو از بین بهترین‌ها انتخاب کن که مردم هر چند همیشه نه! اما همین‌قدر که گاهی بدرستی در موردت قضاوت می‌کنند آن قضاوت مایه‌ی فخر‌ِ تو باشد نه ننگ.
دشمن دانا بلندت می‌کند ... بر زمینت می‌زند نادان دوست
No comments:
Post a Comment